به گزارش قدس آنلاین، روابط عمومی وزارت نفت در واکنش به پاسخ فارس درباره توضیحات آن وزارتخانه درباره گزارش «بعد از فرانسه نوبت روسیه رسید/ دومین قرارداد IPC خارجی هم رویای اکتشاف و تولید را محقق نمی‌کند» مجددا توضیحاتی ارسال کرده است.

متن توضیحات وزارت نفت پیش روی شماست:

۱- با وجود توضیحات ارائه شده متاسفانه خبرگزاری فارس در اقدامی عجیب بار دیگر اظهارات جدیدی را مطرح کرده که نشان از ناآگاهی نویسنده توضیحات دارد. اینکه سهم طرف ایرانی در یک قرارداد بین المللی ۲۰ درصد است، از جمله مواردی است که طی مذاکرات گسترده و با توجه به توانمندی شرکتهای ایرانی در میزان پذیرش ریسک و توان تامین مالی در کل پروژه به دست می آید و اساسا در قراردادهای جدید نفتی که با هدف انتقال تکنولوژی و تامین مالی طرحهای نفت و گاز تدوین شده است، اتفاقا هدف قبولاندن و پذیرش ریسک و مسئولیت داشتن طرف خارجی در طول دوران توسعه و بهره برداری طرح با حضور شریک ایرانی و تحت نظارت عالی شرکت ملی نفت ایران است بنابراین و برخلاف تصور نویسنده توضیحات فارس، هیچ سهم قابل اعطایی، آنهم به صورت شخصی و از سوی وزیر محترم نفت به طرف خارجی وجود ندارد. اگر منظورخبرگزاری فارس از پایین بودن سهم  طرف ایرانی در پروژه به مفهوم «بی اختیار بودن» و «نمایشی و منفعل» بودن طرف ایرانی است که در جوابیه نخست صراحتا عنوان شد که اینگونه نیست و نفس حضور شریک ایرانی با هر درصدی از سهم، برای مشارکت در تمامی فعالیت ها کافی است. از سوی دیگر نیز تمامی تصمیم های لازم برای پروژه در طول مدت حضور طرف خارجی، چه در دوران ساخت و چه در دوران بهره برداری، با نظارت و تایید شرکت ملی نفت ایران صورت خواهد گرفت و اساسا این حق هم قابل مذاکره نیست.

۲- تامین مالی شریک ایرانی طرح (دانا انرژی) برابر سهم تعهد شده در قرارداد، مطابق تصریح ضوابط استفاده از منابع صندوق ذخیره ارزی صورت می گیرد، در مورد سایر مسئولیت ها نیز مطابق تفاهم میان اعضای کنسرسیوم، تقسیم وظایف صورت می گیرد که با توجه به سهم ۲۰ درصدی شریک ایرانی نمی توان آن را «نمایشی و منفعلانه» دانست.

۳- اگر «منفعلانه و نمایشی» خواندن حضور یک شرکت ایرانی در یک کنسرسیوم نشانه تحقیر و تضعیف نیست، پس نشان چیست؟ آیا این واژه ها در متن گزارش خبرگزاری فارس در مورد شرکت دانا انرژی معنای دیگری به ذهن متبادر می کند؟ به هر حال معنا از صورت نشات می گیرد و آنچه نویسنده گزارش فارس در صورت نمایانده به همین معانی تعبیر می شود و این اتهام «صریح و ضمنی» روابط عمومی وزارت نفت نسبت به خبرگزاری فارس نیست. اینکه خبرگزاری فارس مدعی است و علاقه دارد سهم شرکتهای ایرانی در قراردادهای بین المللی باید بالا برود حرف خوبی است، اما با شعار محقق نمی شود. اگر به دنبال تقویت شرکتهای ایرانی هستیم، فارغ از درصد سهم، ابتدا باید بپذیریم نفس همکاری و مشارکت با شرکتهای خارجی برای توسعه کشور امر مذمومی نیست و تقویت این همکاری هاست که به تدریج نقش ما را در جامعه جهانی پررنگ تر می کند.

۴- در توانمندی شرکتهای ایرانی از جمله پتروپارس که ثمره خون دل خوردن مهندس زنگنه در دوران صدارت وزارت نفت در سالهای ۷۶ تا ۸۴ است، تردیدی نیست و بر همین مبنا در طول سالهای گذشته این شرکت رهبری کنسرسیوم چند فاز پارس جنوبی را به عهده داشته است.
در قرارداد ۴.۸ میلیارد دلاری فاز ۱۱ با توتال نیز که در آن برای نخستین بار سکوهای فشارافزای فوق سنگین (۲۰ هزار تنی) با تکنولوژی بالا ساخته و نصب خواهد شد و برای چند دهه تولید مستمر این فاز را تضمین می کند، به اتکا همین توانمندی، پتروپارس حضور یافته است. بازهم لازم به یادآوری است سهم حدود ۲۰ درصدی پتروپارس در این قرارداد اعطایی نیست و پس از مذاکرات متعدد و با توجه به ابعاد و ویژگی های پروژه به دست آمده و البته نمی توان آن را از سر ضعف تعبیر کرد. در خصوص نقش پتروپارس در فاز ۱۲ نیز لازم است به منظور آگاهی نویسنده توضیحات فارس مواردی اجمالا یادآوری شده و امید است بیش از آن را خود به سادگی در اینترنت جستجو کند. فاز ١٢ به عنوان بزرگترین پروژه‌ توسعه‌ای پارس جنوبی از نظر حجم کار، میزان سرمایه‌گذاری و تولید محسوب می شود که با بهره‌برداری کامل آن، روزانه سه میلیارد فوت مکعب گاز ترش (معادل ٧٥ میلیون مترمکعب گاز شیرین) به شبکه سراسری تزریق می‌شود؛ در این فاز همچنین ١٢٠ هزار بشکه میعانات گازی و ٧٥٠ تن گوگرد برای صادرات تولید می شود. این فاز با توجه به سرمایه گذاری بیش از هفت میلیارد دلاری و برنامه ریزی برای حفاری بیش از ٤٥ حلقه چاه به ارزش ٢ میلیارد دلار، از منحصر به فردترین پروژه های نفت و گاز در خاورمیانه است. به گفته مهندس زنگنه، فاز ۱۲ میدان گازی پارس جنوبی ایرانی ترین فاز این میدان مشترک گازی است؛ زیرا طراحی، مهندسی، تامین کالا، ساخت و راه اندازی آن به طور کامل از سوی متخصصان ایرانی انجام شده است. انجام بیش از ۱۴۵ میلیون نفر ساعت کار مستقیم در بخشهای مختلف این پروژه و تحقق ۶۶ درصدی استفاده از تجهیزات ساخت داخل در اجرای این پروژه، تاییدی بر این گفته است. نقد وزیر محترم نفت نسبت به تاخیر برخی پیمانکاران پروژه های پارس جنوبی نیز همانگونه که نویسنده توضیحات خبرگزاری فارس معترف است با یک جستجوی ساده مشخص می شود و البته ضمیر آن هرگز به شرکتهای توانمند و موفق ایرانی باز نمی گردد اما بدیهی است در برابر تخلف و تاخیرهای نا به جای پیمانکاران برخی پروژه ها نه تنها وزیر نفت بلکه سایر مسئولان و نهادها نیز باید حساس بوده و واکنش نشان بدهند.  خبرگزاری فارس در حالی اتهام «تضعیف و تخریب شرکتهای ایرانی» را به مهندس زنگنه وارد می کند که هم اکنون بسیاری از شرکتهای معظم داخلی از جمله مپنا، فرآب، پتروپارس، پتروایران، تاسیسات دریایی، اویک و بسیاری دیگر با اتکا درایت و پایمردی ایشان و حمایت نظام در دولتهای سازندگی، اصلاحات و تدبیر و امید به ثمر رسیده و این موضوع نیز آنقدر بزرگ هست که ملت شریف و بزرگ ایران آن را از خاطر نخواهند برد.